Zespół suchego oka

Zespół suchego oka - to dolegliwość, w przebiegu której powierzchnia oka nie jest właściwie nawilżona przez film łzowy. W efekcie – rogówka i spojówka oka stają się suche, a pacjent odczuwa związany z tym duży dyskomfort. Specjaliści szacują, że z zespołem suchego oka zmaga się 11-17% dorosłych.

Zespół suchego oka często stwierdza się:

- u kobiet w okresie menopauzy,

- towarzyszy on również chorobom autoimmunologicznym (np. zapalenie stawów, kolagenoza, twardzina skórna, zespół Sjögrena), dermatologicznym (np. pemfigoid) i neurologicznym (np. choroba Parkinsona).

- może występować po laserowych zabiegach refrakcyjnych rogówki (tzw. laserowa korekcja wad wzroku),

- przy stosowaniu ogólnym różnych leków (np. przeciwhistaminowych, przeciwarytmicznych, przeciwmigrenowych, przeciwdepresyjnych, obniżających ciśnienie krwi, antykoncepcyjnych)

- u palaczy tytoniu.

 

Najczęściej występujące objawy zespołu suchego oka to:

- pieczenie i suchość oczu;

- występowanie wydzieliny surowiczej w worku spojówkowym;

- przekrwienie oczu;

- wahania ostrości widzenia;

- uczucie ciała obcego lub piasku pod powiekami.

Często u chorych stwierdza się punktowe ubytki nabłonka w dolnej części rogówki lub w obrębie szpary powiekowej. Zmiany występują obuocznie i mają charakter bardzo przewlekły. Objawy choroby nasilają się zimą (z powodu działania centralnego ogrzewania lub zimnego powietrza), w suchym, gorącym klimacie i w pomieszczeniach klimatyzowanych lub silnie wentylowanych (z powodu nadmiernego parowania) oraz w czasie pracy przy komputerze (z powodu rzadszego mrugania i rozprowadzania filmu łzowego na powierzchni oka).

 

W razie podejrzenia zespołu suchego oka należy zgłosić się do okulisty w celu wykonania badań diagnostycznych i rozpoczęcia leczenia.

 

Lekarz rozpoznaje zespół suchego oka na podstawie występowania typowych objawów choroby w wywiadzie oraz następujących badań:

- Czas przerwania filmu łzowego – ocena szybkości wysychania oczu (spowodowanego przerwaniem cienkiej warstwy filmu łzowego). Badanie wykonuje się w lampie szczelinowej po zakropleniu do oka kropli barwnika fluoresceiny.

- Test Schirmera – ocena wydzielania łez polegająca na założeniu zagiętego paska bibuły do worka spojówkowego i ocena stopnia jego zwilżenia po 5 minutach. Test nie jest jednak tak dokładny, jak test przerwania filmu łzowego, ponieważ za jego pomocą ocenić można tylko jeden z elementów filmu łzowego (warstwę wodną zwaną popularnie łzami), a nie stopień zwilżenia powierzchni oka. Dlatego jego wynik u części chorych z zespołem suchego oka może być prawidłowy.

- Występowanie punktowych ubytków nabłonka w dolnej części rogówki lub w obrębie szpary powiekowej po zabarwieniu powierzchni gałki specjalnymi barwnikami (fluoresceina, zieleń lizaminy)

- Ocena wysokości menisku filmu łzowego. Menisk łzowy jest u tych chorych węższy i poprzerywany.

- Badanie fałdów spojówki równoległych do krawędzi powieki (ang. lid parallel conjunctival folds – LIPCOF). Fałdy te nie występują u zdrowych osób, natomiast pojawiają się u chorych z zespołem suchego oka.

 

Jakie są sposoby leczenia?

Istnieje kilka prostych sposobów, które mogą pomóc choremu w zmniejszeniu dolegliwości związanych z zespołem suchego oka.

1. Unikanie sytuacji, o których wiadomo, że zwiększają parowanie filmu łzowego (np. palenie tytoniu, dym, silny wiatr, zimne powietrze, suche powietrze, klimatyzacja, otwarte okna).

2. Umieszczenie monitora komputera 10–20 stopni poniżej poziomu oczu, tak aby zmniejszyć wielkość szpary powiekowej i zredukować parowanie filmu łzowego.

3. Noszenie okularów z szerokimi oprawami, które otaczają twarz i zmniejszają ekspozycję na działanie wiatru.

4. Stosowanie różnych preparatów zastępujących brakujące łzy. Trzeba jednak mieć na uwadze, że preparaty te nie przywracają prawidłowej produkcji łez. Na rynku istnieje wiele tego typu specyfików i należy indywidualnie dobrać lek najbardziej skuteczny dla swoich oczu.

5. W najbardziej zaawansowanych postaciach zespołu suchego oka wykonuje się zamknięcie punktów łzowych: czasowe (przez założenie specjalnych zatyczek do punktów łzowych) lub stałe (za pomocą koagulacji termicznej lub laserowej). Ma ono na celu zahamowanie odpływu łez i zwiększenie ich ilości na powierzchni oka.

Serdecznie zapraszamy